به گزارش روز سه شنبه خبرنگار گروه فرهنگی ایرنا از چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر، این نمایشگاه كه همزمان با جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر در این كشورها نیز برگزار می شود، در بردارنده 93 عكس از 37 هنرمند عكاس در مرحله اول در كشورهای فرانسه، اتریش، ارمنستان، لهستان، كره جنوبی، آفریقای جنوبی، روسیه، كویت، ونزوئلا و بولیوی به نمایش گذاشته می‌شود.

در مرحله دوم این نمایشگاه، به كشورهای ایتالیا، آلمان، یونان، كانادا، تایلند، صربستان، فیلیپین، تركیه، هلند، صربستان و سوئد می رود.

در این نمایشگاه از بین یكهزار و 760 اثر رسیده به دبیرخانه با داوری محمد ستاری، رسول اولیازاده و علیرضا كریمی صارمی، 93 عكس انتخاب شد.

نمایشگاه عكس های پیشرفت و اقتدار ایران از برنامه های چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر است كه از سوی مركز هنرهای تجسمی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در كشورهای اروپایی، آمریكایی، آسیایی و آفریقایی برگزار می شود.

در این نمایشگاه آثار هنرمندانی از جمله امیرعلی جوادیان، بهزاد تركی زاده، جاسم غضبانپور، اسكندر مقصودی، فاطمه عرفانیان، احمد صالحی، علی نجفی، حامد فرج الهی، هوشنگ عباس حسینی، جلال سپهر و جاوید نیكپور و نیز عكس هایی از سازمان ها و نهادهای محتلف از جمله واحد عكاسی وزارت صنعت، معدن و تجارت، واحد عكاسی وزارت دفاع، روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، روابط عمومی فدراسیون وزنه برداری ارائه می شود.

چهارمین جشنواره بین المللی نجسمی فجر از 10 بهمن ماه تا 14 اسفند ماه برگزار می شود.

فراهنگ ** 9173 ** 1071

سفر نخست وزیر پاکستان به قطر باعث شده که روزنامه های چاپ کابل، گمانه زنی های زیادی را در مورد برنامه پاکستان برای سهم گیری احتمالی در گفتگو با طالبان، مطرح کنند.

روزنامه وحدت نوشته که پاکستان تلاشهای جدی را برای حضور در گفتگوهای صلح با طالبان آغاز کرده است.

این روزنامه نوشته که سیاستمداران پاکستانی در زمینه گفتگوهای جامعه جهانی با طالبان، با هوشیاری گام بر می دارند و در پی این هستند که خود را به عنوان یکی از بازیگران مهم در این گفتگوها، تبارز دهند.

نویسنده ابراز نگرانی کرده است که پاکستان در حال گرفتن ابتکار عمل این گفتگوها از حکومت افغانستان است.

روزنامه هشت صبح نیز به همین موضوع پرداخته و نوشته که پاکستان و افغانستان، هر دو "حاشیه نشینان" مذاکرات صلح با طالبان بوده اند، اما به نوشته روزنامه، پاکستان در حال احیای موقف خود در این بازی است، در حالی که به باور نویسنده، دولت افغانستان هنوز نتوانسته برای خود در این روند جای پا پیدا کند.

هشت صبح نوشته که پاکستان در پی آن است که خود را به عنوان میانجی فعال در مذاکرات با طالبان معرفی کند و از این راه، از یک سو از مذاکرات صلح امتیاز بگیرد و از سوی دیگر، زمینه را برای خریداری نفت از قطر و راه یابی به بازارهای آزاد تجارت در حوزه خلیج فارس باز کند.

نویسنده افزوده که در طرف دیگر، دولت افغانستان است که نه تنها ابتکار عمل را در میدان بین المللی از دست داده، بلکه به نوشته روزنامه، نتوانسته "به مشکلات و سر درگمی های" مرتبط با مذاکرات صلح در داخل افغانستان رسیدگی کند.

روزنامه انصاف نوشته که داغ شدن بازار مذاکره با طالبان، این فرصت را برای پاکستان فراهم کرده تا یک بار دیگر "افغانستان را بدست بیاورد" و به نوشته روزنامه، سران این کشور هرگز نمی خواهند چنین فرصتی را از دست دهند.

نویسنده افزوده که به همین جهت، در فاصله چند روز، وزیر خارجه پاکستان به کابل آمد و نخست وزیر آن کشور به قطر رفت تا جایگاه خود را در گفتگو با طالبان، برجسته کرده باشند.

روزنامه آرمان ملی نوشته که سفر نخست وزیر پاکستان به قطر، "روحیه طالبان را نیز تقویت می کند" چون آنها متوجه می شوند که پاکستان به عنوان حامی آنها، آماده پشتیبانی از مذاکرات صلح است.

آرمان ملی نوشته که به نظر می رسد پاکستان این بار برنامه گسترده تری را طراحی کرده است. نویسنده افزوده که دیدار وزیر خارجه پاکستان با حلقات بیرون از حکومت، در جریان سفر اخیرش به کابل، نمایانگر طرح جدید پاکستان برای افغانستان است.

روزنامه ماندگار در سرمقاله خود نوشته است که با توجه به اوضاع جاری سیاسی در افغانستان، بیش از هر زمان دیگری، نیاز یکجا شدن ائتلاف های سیاسی اپوزیسیون حکومت با هدف تشکیل یک حرکت جدی حس می شود.

این روزنامه نوشته که بحث مذاکرات صلح با طالبان، برای مردم افغانستان "مبهم" است و شماری از تحلیلگران نسبت به آینده افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ و افزایش مداخلات پاکستان در امور این کشور هشدار می دهند.

ماندگار افزوده که دست کم دو گروه عمده اپوزیسیون حکومت – ائتلاف ملی و جبهه ملی – اهداف مشترکی دارند و نیاز است تا این دو گروه با هم نزدیک تر شده و برای تغییر اوضاع سیاسی افغانستان و همچنین شرکت در انتخابات بعدی ریاست جمهوری، آماده شوند.

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار گروه فرهنگی ایرنا از چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر، این نمایشگاه كه همزمان با جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر در این كشورها نیز برگزار می شود، در بردارنده 93 عكس از 37 هنرمند عكاس در مرحله اول در كشورهای فرانسه، اتریش، ارمنستان، لهستان، كره جنوبی، آفریقای جنوبی، روسیه، كویت، ونزوئلا و بولیوی به نمایش گذاشته می‌شود.

در مرحله دوم این نمایشگاه، به كشورهای ایتالیا، آلمان، یونان، كانادا، تایلند، صربستان، فیلیپین، تركیه، هلند، صربستان و سوئد می رود.

در این نمایشگاه از بین یكهزار و 760 اثر رسیده به دبیرخانه با داوری محمد ستاری، رسول اولیازاده و علیرضا كریمی صارمی، 93 عكس انتخاب شد.

نمایشگاه عكس های پیشرفت و اقتدار ایران از برنامه های چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر است كه از سوی مركز هنرهای تجسمی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در كشورهای اروپایی، آمریكایی، آسیایی و آفریقایی برگزار می شود.

در این نمایشگاه آثار هنرمندانی از جمله امیرعلی جوادیان، بهزاد تركی زاده، جاسم غضبانپور، اسكندر مقصودی، فاطمه عرفانیان، احمد صالحی، علی نجفی، حامد فرج الهی، هوشنگ عباس حسینی، جلال سپهر و جاوید نیكپور و نیز عكس هایی از سازمان ها و نهادهای محتلف از جمله واحد عكاسی وزارت صنعت، معدن و تجارت، واحد عكاسی وزارت دفاع، روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، روابط عمومی فدراسیون وزنه برداری ارائه می شود.

چهارمین جشنواره بین المللی نجسمی فجر از 10 بهمن ماه تا 14 اسفند ماه برگزار می شود.

فراهنگ ** 9173 ** 1071

اقتصاد بیمار و آسیب دیده پس از فروپاشی شوروی و لزوم چاره اندیشی برای این مشكل، مقام های كرملین را به سوی بهره گیری از امكانات غرب و گسترش تعامل با آنان به پیش برد؛ اما در مدتی كه روسیه سرگرم بهبود روابط با غرب بود، قدرت های غربی با استفاده از خلا ایجاد شده، به سمت فضای پیرامونی روسیه حركت كردند.

با خارج شدن روس ها از بحران های به جا مانده از شوروی سابق، كم كم این كشور به حضور قدرت های دیگر در مرزهای مجاور خود واكنش نشان داد و بازگشت به عرصه بین الملل را به عنوان اولویت خود تعریف كرد.

روس ها برای رسیدن به جایگاه بازیگری مهم و تاثیرگذار در عرصه تحولات جهانی راه های مختلفی را پیشرو داشتند كه یكی از آنها استفاده از ابزار انرژی بود.

از یك سو رشد و توسعه اقتصادی كشورها، افزایش تقاضا برای انرژی به سبب تزاید جمعیت جهان طی30 سال آینده، اهمیت بالای تامین انرژی برای سیاستگذاران كشورهای مختلف و نیافتن جایگزینی مناسب برای سوخت های فسیلی قرار داشت.

از سوی دیگر، اقدام های آمریكا و اروپا برای جلوگیری از بازگشت روسیه به جایگاه كشوری تاثیرگذار همراه با آغاز نفوذ خزنده آنان در آسیای مركزی و قفقاز روس ها را به سمت استفاده سیاسی از انرژی سوق داد.

با وجود اینكه منابع خلیج فارس همچنان تامین كننده قسمت اعظم انرژی جهان است اما تاثیر بحران های خاورمیانه بر قیمت انرژی بویژه نفت و نیز تلاش هرچند ظاهری برای كاهش وابستگی به انرژی خلیج فارس، قدرت های غربی را متوجه منابع جدید انرژی در منطقه پیرامون روسیه كرد.

حوزه دریای خزر یكی از بزرگ ترین منابع شناخته شده انرژی جهان است. فقط چهار جمهوری آذربایجان، قزاقستان، تركمنستان و ازبكستان از میان هشت كشور آسیای مركزی و قفقاز، دارای ذخایر ثابت شده 17/1 تا3/31 میلیارد بشكه نفت و 6/57 تریلیون متر مكعب گاز هستند.

منابع عظیم انرژی این منطقه به عنوان منابع جایگزین انرژی خاورمیانه از اهمیت فراوانی برای جهان غرب برخوردار است و ایالات متحده همواره به چشم ابزار كنترل اوپك و نیز دولت های خاورمیانه به آن نگاه می كند.

در چارچوب مولفه های ژئوپلیتیك، مهمترین هدف واشنگتن به طور عام بازداشتن قدرت های منطقه ای یعنی چین، روسیه و ایران و جلوگیری از تبدیل شدن این قدرت ها به بازیگر موثر منطقه و به صورت خاص، فعالیت در زمینه استحصال و انتقال نفت و گاز بوده است.

در این رابطه سعی آمریكا بر این بوده است تا با شعار ' نه شمال نه جنوب، غرب یا شرق ' و با استراتژی ' خط لوله چندگانه ' با انتقال نفت و گاز منطقه از طریق روسیه و ایران مقابله كند.

بنابراین غرب نیز استفاده سیاسی از انرژی را در پیش گرفت و سیاست احداث خطوط لوله انتقال انرژی منطقه با هدف حذف روسیه و ایران از خطوط انتقال انرژی را دنبال كرد.

خطوط لوله 'باكو-تفلیس- جیحان'، 'باكو-تفلیس-ارزروم' و 'باكو-سوپسا' و تلاش برای احداث خط لوله 'ناباكو' از جمله مهمترین اقدام های آمریكا و اروپا برای كاهش نقش روسیه در جریان انتقال انرژی منطقه خزر بوده است.

با این وجود روس ها بخوبی می دانند كه حتی با احداث چندین خط لوله، آنان همچنان تامین كننده اصلی انرژی اروپا خواهند بود، زیرا با توجه به میزان نیاز اروپا به انرژی و روند رو به رشد آن، منابع انرژی حوزه خزر آن هم با وجود چالش های متعدد در انتقال آن پاسخگوی تامین نیاز انرژی اروپا نخواهد بود.

در زمان حاضر اتحادیه اروپا 50 درصد نیاز مصرفی خود را وارد می كند و بر اساس پیش بینی ها این میزان واردات تا سال 2030م. (1409) به 70 درصد خواهد رسید؛ زیرا تولید نفت خام اروپا در منطقه دریای شمال تا سال 2020م. (1399) از میزان فعلی (هفت میلیون بشكه در روز) به چهار میلیون بشكه در روز تنزل خواهد كرد.

این، در حالی است كه در آینده استخراج انرژی در مناطقی چون روسیه افزایش خواهد یافت. همچنین نباید اهمیت روزافزون گاز در تبادلات انرژی جهانی به عنوانی سوختی مناسب تر را فراموش كرد كه همین امر، جایگاهی بی نظیر را به روسیه به عنوان بزرگ ترین كشور دارای ذخایر گاز جهان می بخشد.

** افتتاح خطوط لوله؛ راهی برای حذف واسطه ها

------------------------------------------------------

مسیر جریان شمالی (نورد استریم)، شامل دو خط‌لوله موازی است كه اینك نخستین خط آن به بهره‌برداری رسیده است و دومین آن قرار است در سال 2012م. (1391) به بهره برداری برسد.

اولین نطفه‌ این خط‌ لوله در سال 1997م. (1376) منعقد شد اما از سال 2006 (1385) به بعد شركت 'گازپروم' روسیه، عزم خود را برای احداث آن جزم كرد. این پروژه پس از رفع موانع آن، در سال‌های 2010 و 2011م. (1389 و 1390) ظرف مدت كوتاهی اجرایی شد.

این خط‌ لوله، گاز روسیه را بدون عبور از خاك هیچ كشوری، از بستر دریای بالتیك به خاك آلمان می‌رساند و در آنجا به شبكه خطوط‌ لوله اروپا متصل می‌شود.

احداث این خط لوله را باید همچنان با توجه به سیاستهای راهبردی روسیه برای افزایش نقش خود در مبادلات انرژی اروپا و حفظ جایگاه خود به عنوان تامین كننده اصلی انرژی اروپا، اما این بار فارغ از نقش كشورهای ترانزیتی به حساب آورد.

در این میان نباید از دلایل سیاسی احداث این خط لوله چشم پوشید.

از سوی دیگر، مسیرهای انتقال گاز روسیه به اروپا در زمان شوروی به گونه ای ساخته شدند كه از دو كشور اوكراین و بلاروس عبور می كند.

پس از فروپاشی شوروی تنش های مختلفی میان روسیه و این دو كشور به ویژه اوكراین بر سر قیمت گاز و تعویق پرداخت بدهی این كشور به روسیه ایجاد شد.

هرچند در بسیاری از مواقع روسیه به دلیل تبعات منفی قطع گاز بر اروپا از انجام هر اقدامی خودداری می كرد اما در سال 2006م. (1385) با اوج گیری بحران گازی اوكراین و روسیه و با توجه به تنش بین غرب و مسكو، این كشور جریان گاز را قطع كرد.

از همان زمان اهمیت انرژی و لزوم تامین امنیت آن برای اروپاییان آشكارتر شد.

تكرار این بحران در سال 2008م. (1387) وابستگی غرب به انرژی روسیه را به همراه تبعات ناخواسته آن بیش از پیش آشكار كرد. همین امر نیز اروپاییان را به سمت تعریف گزینه های دیگر انتقال انرژی از جمله ساخت خط لوله ناباكو به پیش برد.

اما حذف دو مسیر اوكراین و بلاروس از خط لوله نورد استریم و احتمالا 'ساوث استریم' موجب افزایش قدرت روسیه در انتقال انرژی و نیز حذف قدرت مانور اوكراین و بلاروس و حتی احتمال قطع گاز آنها در مواقع لزوم خواهد شد كه این امر ترس مقام های سیاسی این دو كشور بویژه اوكراین را در پی داشته است.

خط لوله ساوث استریم، گاز روسیه را از طریق یونان، صربستان و مجارستان به كشورهای بلغارستان یا رومانی و در مراحل بعدی به ایتالیا و اتریش انتقال می‌دهد و قرار است عملیات اجرایی آن از سال 2013م. (1392) آغاز شود.

** خط لوله ای برای متوقف كردن اروپا

-------------------------------------------

باید تمامی اقدام های روسیه در زمینه انرژی را با توجه به مسائل سیاسی و تنش این كشور با آمریكا و سازمان پیمان آتلانتیك شمالی (ناتو) كه یكی از بحرانی ترین دوران خود را می گذراند، تحلیل كرد.

پس از فروپاشی شوروی، ناتو با تكیه بر دو عامل 'استقرار و تثبیت دموكراسی در جهان' و 'تامین و تقویت امنیت و ثبات اروپا'، اهداف جدیدی را برای خود در نظر گرفت.

البته بسیاری از صاحبنظران بر این باورند كه مشی رسمی ناتو و دلیل واقعی گسترش این سازمان عمدتا جلوگیری از خطر مسكو بوده است.

هراس از احیای یك دولت مستقل و نیرومند در پهناورترین كشور جهان، بار دیگر غرب را به تلاطم انداخته است. آنها می خواهند از شكل گیری چنین قدرتی در مسكو جلوگیری كنند.

دراین میان ناتو مهمترین ابزاری است كه می تواند روسیه را مهار كند. ناتو با برنامه 'مشاركت برای صلح' (پی. اف. پی) درصدد جذب كشورهای آسیای مركزی و قفقاز در حلقه خود و محاصره كردن روسیه است.

تحكیم و پیشبرد ثبات منطقه در جهت منافع و اهداف غرب و جلوگیری از روسی شدن ارتش های منطقه از دیگر اهداف گسترش ناتو به شرق و آسیای مركزی است.

روسیه نیز بارها درباره گسترش ناتو به شرق هشدار داده و علاوه بر تلاش برای تقویت جبهه پكن-مسكو- تهران، درصدد افزایش نقش خود در بازار انرژی اروپا و وابسته تر كردن این قاره و قدرت های آن به انرژی خود است.

احداث سریع خط لوله نورد استریم آن هم بدون واسطه ها و احداث ساوث استریم در آینده نه چندان دور، حكایت از تبدیل شدن انرژی به ابزاری هدفمند در سیاست خارجی روسیه دارد.

یكی دیگر از مواردی كه نباید در زمینه بحران میان روسیه و غرب فراموش كرد بحث امنیت ملی روسیه است. در فضای كنونی، مسلما روسیه نگران امنیت خود بویژه در مسائل مرتبط با قفقاز است.

رابطه گرجستان و آذربایجان با غرب و امكان حضور نیروهای غربی در كنار خطوط مرزی روسیه و مناطق قفقاز شمالی بر ترس مسكو می افزاید.

همچنین جنجال ها بر سر سامانه دفاع موشكی ناتو و عملكرد مداخله گرانه این سازمان در بحران لیبی، مسكو را همچنان به سمت استفاده از اهرم های بازدارنده خود علیه اروپا و آمریكا همچون انرژی سوق می دهد.

پیش بینی می شود در آینده روسیه نقش اصلی را در تعیین قیمت انرژی بویژه گاز در اروپا بازی كند زیرا بالا رفتن تقاضا، فرصت مناسبی را در اختیار مسكو خواهد گذاشت تا متناسب با افزایش تقاضا، قیمت را بالا ببرد.

از سوی دیگر، استفاده روسیه از انرژی به عنوان یك ابزار سیاسی ممكن است موجب اختلال در امنیت انرژی اروپا شود كه این مساله اروپا را به سمت توجه بیشتر به منافع روسیه خواهد كشاند تا به این ترتیب از حساسیت های مسكو بكاهد.

یافتن راه های جدید برای تامین انرژی نیز خواه ناخواه ذهن دولتمردان قاره سبز را مدت هاست به خود مشغول كرده است.

از سوی دیگر، لزوم تامین انرژی، كشورها را به سمت امضای توافقنامه های دوجانبه با روسیه در زمینه واردات انرژی خواهد كشانید كه این توافقنامه ها نیز موجب افزایش تاثیرگذاری روسیه بر اروپا می شود. به این ترتیب، می توان افزایش شكاف های موجود میان اعضای اتحادیه اروپا را نیز در آینده ای نه چندان دور انتظار داشت.

** نتیجه گیری

------------------------

امروزه انرژی نقشی مهم را در عرصه تحولات جهانی بازی می كند. بر این اساس كشورهای دارنده سوخت های فسیلی از برگی برنده در معادلات جهانی برخوردار شده اند.

روسیه نیز برای احیای قدرت خود و نیز كاهش تهدیدها و فشارهای وارد شده، در صدد استفاده از انرژی به عنوان ابزاری بازدارنده در برابر غرب است.

آنچه روسیه را به این سمت هدایت كرده رفتارها و اقدام های غرب در فضای پیرامونی روسیه از جمله تلاش برای به خطر انداختن منافع روسیه در آسیای مركزی و قفقاز با به راه انداختن انقلاب های رنگی، احداث خطوط لوله با هدف حذف روسیه، گسترش ناتو به شرق و... است.

به نظر می رسد روسیه در آینده با جدیت بیشتری برنامه های خود را برای احداث خطوط لوله انتقال انرژی به اروپا دنبال كند.

افتتاح فاز اول نورد استریم نیز حكایت از این امر دارد كه مسكو براحتی بازار انرژی اروپا را به عنوان راهی برای فروش انرژی و كسب درآمد و ابزاری برای كنترل اقدام های برخاسته از كشورهای این قاره، از دست نخواهد داد.

تحقیق**7459**1961**1358

مقامات وزارت معارف افغانستان می گویند، دلیل این اقدام، "تامین وحدت ملی" در میان نسل نو افغانها و جلوگیری از گسترش فرهنگ خشونت و کینه توزی در میان آنها است.

درکتاب های تازه چاپ شده تاریخ، تهاجم شوری، به قدرت رسیدن مجاهدین، و آمدن طالبان و نیروهای ایتلاف به رهبری امریکا ذکرشده اما به جزئیات این رویدادها اشاره نشده است.

مسئولان معارف افغانستان استدال می کنند دراین کشور به نصاب تعلیمی نیاز است که به نسل نو هویت ملی بدهد نه اینکه آنها را از هم دورکند.

اما برخی تاریخ نگاران این اقدام وزارت معارف افغانستان را حذف بخشی از تاریخ تلقی کرده و آنرا غیر قانونی می دانند.

ازسوی هم، منتقدان می گویند حذف رویدادهای چهل سال اخیر از کتابهای درسی، به دستور کسانی صورت گرفته است که نمی خواهند کارنامه هایشان ثبت تاریخ شود.

اما شما دراین باره چه فکر می کنید؟

آیا واقعا تاریخ چهار دهه اخیرافغانستان به اتحاد وهویت ملی دراین کشور آسیب میرساند؟

چرا دانش آموزان و نسل نو از جزئیات تاریخ معاصر کشورشان محروم شوند؟

برای طرح دیدگاه ها و پرسشهای تان در برنامه روز پنجشه صدای شما

به شماره ۰۰۴۴۲۰۷۸۳۶۰۳۳۱ زنگ بزنید.

به شماره ۰۰۴۴۷۷۸۶۲۰۸۸۸۸ پیامک یا ( اس ام اس) بفرستید.

به نشانی ِdari@bbc.co.uk ایمیل بزنید.

ویاهم اگر مایل هستید ما به شما زنگ بزنیم، لطفا شماره تلفن ونظر کوتاه تان را از طریق ایمیل به ما ارسال کنید.

اسفندیار احمدیه متولد ۱۳۰۷ در تهران بود

اسفندیار احمدیه، که او را سازنده نخستین انیمیشن ایرانی می دانند، روز دوشنبه در ۸۳ سالگی درگذشت.

نیم قرن بعد از اینکه امیل کوئل فرانسوی، بانی هنر انیمیشن- به معنای امروزی- در دنیا شد، اسفندیار احمدیه، به گفته خودش بی خبر از این جریان، با دیدن فریم های متوالی یک نوارفیلم (سلولوئیدی) که به تصادف به دستش رسیده بود به مکانیسم حرکت در سینما پی برد و توانست با استفاده از یک دوربین بولکس شانزده میلیمتری طراحی هایش را به انیمیشن تبدیل کند. فیلمی سیزده ثانیه ای با عنوان ملانصرالدین که در سال ۱۳۳۶ ساخته شد.

این فیلم را اولین نقاشی متحرک ایران می دانند و اگر پیش از آن تلاشی برای ساختن انیمیشن در این شده بود جایی به ثبت نرسیده است.

اسفندیار احمدیه خودش در جایی گفته بود: "من در این زمینه تخصصی نداشتم و فقط با بهره گیری از فکر و علاقه خود و مطالعاتی که کرده بودم، توانستم اولین فیلم انیمیشن ایران را با فیلمبرداری پطرس پالیان بسازم. یادم می آید چهارپایه دوربین را از کارگران ساختمانی گرفتم و با میخ کاری و طناب، دوربین را روی چهارپایه مهار کردم و در راهرو اداره، نقاشی ها را که در هر ثانیه ۲۴ نقاشی بود روی زمین گذاشتیم و فیلم گرفتیم و ملانصرالدین ساخته شد."

در دهه ۳۰ شمسی در ایران هنوز نه از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خبری بود و نه از هیچ مرکز هنری دیگری که به انیمیشن توجه داشته باشد. طبیعتا مدرسه و آموزشگاهی هم برای فراگیری هنر انیمیشن دایر نشده بود.

آقای احمدیه فیلمش را به وزارت فرهنگ و هنر برد و توانست نظر مسئولین آن اداره را جلب کند و بودجه و امکانات برای ساخت انیمیشن های بعدی اش تهیه کند.

او در سالهای اولیه دهه چهل چندین انیمیشن دیگر ساخت که از آن جمله می شود به طراحى و کارگردانى فیلم "اردک حسود" در سال ۱۳۴۱، طراحى و کارگردانى فیلم "خوشه گندم" در سال ۱۳۴۲، نقاشى فیلم "خروس بى محل" و نقاشى فیلم "بادبادک به کجا مى روى؟" به کارگردانى افخم ماکویی اشاره کرد.

احمدیه نقاش

اگر چه اسفندیار احمدیه از هنر انیمیشن به شکل آکادمیک سررشته نداشت و چه بسا بر اثر کنجکاوی بانی این هنر در ایران شد ولی نقاش بود و در این هنر به علت شاگردى در مکتب کمال الملک در کنار دیگر هنرمندان تاثیر گذار آن سالها قرار می گرفت.

او از سال ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۶ شاگرد علی اصغر پتگر بود، سپس در سال ۱۳۲۶ به هنرستان کمال الملک رفت و از هنرمندانی مثل اسماعیل آشتیانی، محمود اولیا و حسین شیخ تاثیر گرفت.

تفاوت کار اسفندیار احمدیه با دیگر نقاشان مکتب کمال الملک در این بود که بر خلاف آنها- که کاملا واقع گرا بودند- او به دنیای خیالی هم توجه داشت و در نقاشی هایش از فضاهای واقعی دور می شد. او همچنین به نقاشی مضامین مذهبی نیز علاقه داشت.

آقای احمدیه در سال ۱۳۰۷ در تهران به دنیا آمد و روز ۱۷ بهمن بر اثر یک بیماری خونی دربیمارستان سجاد تهران درگذشت.

به گزارش ایرنا ، 'علی اكبر جوانفكر ' روز سه شنبه در مراسم گرامیداشت ایام الله دهه فجر كه با حضور كاركنان خبرگزاری جمهوری اسلامی در ساختمان مركزی ایرنا برگزار شد، با تبریك فرارسیدن ایام الله دهه مبارك فجر و سالروز پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی گفت : حراست و حفاظت از انقلاب اسلامی با درایت ، هوشیاری و شناسایی آسیب ها امكان پذیر است.

مدیر عامل ایرنا با اشاره به اینكه جوانان ایران اسلامی با جانفشانی در دوران انقلاب و دفاع مقدس با دشمن مبارزه و از انقلاب حراست كردند، ادامه داد : حفظ انقلاب از آسیب ها كار مهمی است كه گاهی احساس می شود این مهم سخت تر از ایستادن در برابر دشمن است.

وی با اشاره به ضرورت شناخت آنچه كه ممكن است به انقلاب آسیب بزند ، گفت : همه ما در برابر انقلاب و دستاوردهای ارزشمند آن و انتقال آن به نسل آینده مسئول هستیم و نباید اجازه داد آلودگی ها به انقلاب آسیب وارد كند.

سرپرست موسسه فرهنگی – مطبوعاتی ایران با نفی رفتارهایی كه با انقلاب هیچ نسبتی ندارد، تصریح كرد : اگر نسبت به مراقبت از انقلاب بی توجهی كنیم ، باید پاسخگو باشیم چرا كه همه ما برای مراقبت از انقلاب مسئول هستیم .

مدیرعامل ایرنا، انقلاب اسلامی را انقلابی اصیل و ادامه دار دانست و گفت : وقتی بر ادامه دار بودن انقلاب اسلامی تاكید می كنیم یعنی مبارزه با پلیدی ها و مقابله با هرگونه رفتار خلاف ارزش های اسلامی باید تداوم یابد .

جوانفكر با اشاره به تاثیرات شگرف انقلاب اسلامی در عرصه جهانی اظهار داشت : انقلاب اسلامی پیام عمیقی را به دنیا منتقل كرد و امروز بسیاری از جوامع چشم به این انقلاب دوخته اند.

مدیر عامل ایرنا در بخش دیگری از سخنانش با تبریك فرارسیدن ایام ولادت نبی مكرم اسلام حضرت محمد (ص) و امام جعفر صادق (ع) ؛ دین مبین اسلام را تنها راه برون رفت از بن بست فكری و ایدئولوژیك دنیا دانست و گفت : در این مسیر ؛ انقلاب اسلامی در قبال جهانیان وظیفه سنگینی برعهده دارد.

وی، ایران اسلامی را الگویی برای معرفی اسلام واقعی به دنیا دانست و گفت : باید تلاش كنیم تا این الگو برای جهانیان پرجاذبه باشد .

مدیرعامل ایرنا افزود : اگر می خواهیم این الگو پرجاذبه باشد باید ایران را بسازیم و كشور در همه زمینه ها پیشرفت داشته باشد .

مشاور مطبوعاتی رییس جمهوری همچنین دستاوردهای انقلاب اسلامی در عرصه های گوناگون را یادآور شد و گفت : دولت منتخب ملت در سالهای اخیر گام های بلندی برای رشد و تعالی كشور برداشته است و ایران امروز در بسیاری از زمینه ها در منطقه مقام نخست را دارد و حتی شانه به شانه كشورهای پیشرفته دنیا حركت می كند.

سرپرست موسسه فرهنگی – مطبوعاتی ایران رسالت خطیر رسانه ها بویژه خبرگزاری جمهوری اسلامی را یادآور شد و تصریح كرد:وظیفه ما در برابر ملت هایی كه چشم به انقلاب اسلامی ایران دوخته اند ؛ نشان دادن این پیشرفت ها و حراست از آن است .

وی با تاكید بر تبعیت آگاهانه و براساس شناخت از حضرت امام خمینی (ره) و فرامین و رهنمودهای مقام معظم رهبری گفت : امام راحل و رهبری عزیز تبعیت كوركورانه نمی خواهند ، خیلی ها مدعی تبعیت از رهبری هستند ولی در مسیر دیگری حركت می كنند.

مدیرعامل ایرنا افزود : اگر تبعیت ما از رهبر معظم انقلاب آگاهانه و براساس شناخت باشد آنگاه نگاه و مسیری را كه ایشان مشخص می كنند ، به خوبی می شناسیم و در شناخت مسیر دچار اشتباه نمی شویم. .

اجتمام 9171 ** 1546

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار گروه فرهنگی ایرنا،در بخش سفال فریده تطهیری مقدم ، اوژن سیروسی ، عشرت سیروس، شیرین كریم زاده ترابی، مهران هوشیار ، جعفر نجیبی، منیژه آرمین، رضوان مساله دان، فرتاش فریبرز، مسعود فریادشیران، علی علیشاه، نفیسه خلج ، رضا نوری، حسین بیطرف ، رضا تائبی ، ناهید ساده ، رجحانه حسینی، وحید عباس پور و احسان آرمان آثارشان را ارایه كرده اند.

ضمن اینكه منصور آذری، قدرت اله عاقلی ، رضا قره باغی، پریسا خضابی و محمد بهرامی در بخش غیررقابتی مجسمه سازی جشنواره تجسمی فجر آثارشان را به نمایش گذاشته اند.

25 اثر سفال و 5 اثر مجسمه در بخش رقابتی جشنواره تجسمی فجر در موزه هنرهای معاصر تهران ارایه شده است.

آثار بخشی غیر رقابتی چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر در رشته های نقاشی ، خوشنویسی، نگارگری ، سفال ، مجسمه ، عكاسی ، پوستر، تصویرگری و كاریكاتور به نمایش گذاشته شده است.

آثار غیر رقابتی چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر در رشته های نقاشی ،خوشنویسی، نگارگری، پوستر، سفال ، عكاسی ، مجسمه سازی ، تصویرگری و كاریكاتور در موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش گذاشته شده است و این نمایشگاه تا 14 اسفند ماه ادامه دارد.

چهارمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر دررشته های نقاشی، خوشنویسی، مجسمه سازی ، سفال و سرامیك، نگارگری ، عكاسی ، تصویرگری ، كاریكاتور ، پوستر و فیلم های هنرهای تجسمی 10 بهمن تا 14 اسفند ماه در 30 استان كشور برگزار می شود.

فراهنگ**9173**

ده ها هزار نفر از مخالفان بحرینی از روز پانزدهم بهمن ماه به روستای 'المقشع' در حاشیه 'منامه' پایتخت این كشور، رفته اند تا در اعتراض به سركوب های یك سال اخیر حكومت آل خلیفه تحصنی یك هفته ای برگزار كنند.

به گزارش پانزدهم بهمن ماه خبرگزاری انگلیسی 'رویترز'، 'آیات القرمزی' شاعر معروف بحرینی كه به علت سرودن شعری علیه پادشاه این كشور، سال گذشته در میدان مروارید (لؤلؤ) بازداشت شده بود، گفت: این تجمع فقط تجربه ای برای بازگشت است و تحصن بزودی به میدان لؤلؤ منتقل می‌شود.

میدان لؤلؤ مركز اعتراض مخالفان بحرینی بویژه از بیست و پنجم بهمن ماه سال گذشته بود كه پس از ورود نیروهای نظامی كشورهای عضو شورای همكاری خلیج فارس موسوم به 'سپر جزیره' در بیست و سوم اسفندماه 1389، با خاك یكسان شد. با این حال، معترضان بحرینی هنوز نیم نگاهی به نقش نمادین این میدان دارند و به همین سبب اندیشه بازگشت به این مكان را در سر می پرورانند.

جمعیت الوفاق بحرین به عنوان اصلی ترین گروه مخالف دولت و بزرگ ترین تشكل شیعی در كشوری كه 70 درصد جمعیت آن را شیعیان تشكیل می دهند، در این تحصن نقش اساسی دارند.

به گزارش پانزدهم بهمن ماه شبكه تلویزیونی العالم، 'شیخ علی سلمان' دبیركل جمعیت الوفاق، در جمع تحصن كنندگان گفت: ما با دیكتاتوری و دیكتاتورها مخالف هستیم، اعتراض های ما متوجه فاسدانی است كه اموال ما و آرزوهای ما را به سرقت بردند.

اشاره وی به تسلط آل خلیفه بر بیش از 80 درصد زمین های بحرین و 90 درصد مشاغل دولتی و مدیریتی كشور است كه اعتراض اكثریت شیعه بحرین را نسبت به اعمال تبعیض در پی داشته است.

در این میان بسیاری از معترضان و رهبران مخالف همچون 'مهدی ابودیپ' رییس جمعیت معلمان بحرینی، طی ماه های گذشته، به زندان افتاده یا از محل كار خود اخراج شده اند.

تجمع كنندگان در میدان 'الحریه' روستای المقشع، امروز بر ضرورت آزادی فوری مهدی ابودیب تاكید كردند.

'مطر ابراهیم مطر' عضو جمعیت وفاق و نماینده پیشین مجلس گفت: پرونده استاد ابودیب بیانگر وضعیت سیاسی حاكم بر كشور است؛ این در حالی است كه برای فرار از اتهام ها ادعا می شود مشكل بحرین طایفه ای و فرقه ای است.

وی افزود: گزارش بسیونی ثابت كرد همه آنچه كه برخی رسانه ها درباره حوادث بحرین نقل كرده اند، واقعیت دارد.

دوم آذرماه آخرین گزارش 500 صفحه ای 'شریف بسیونی' رییس كمیسیون مستقل تحقیقات بحرین، درباره چگونگی برخورد رژیم آل‌خلیفه با معترضان طی دو ماه بهمن و اسفند 1389 به 'شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه' پادشاه كشور، تحویل داده شد.

به گزارش دوم آذرماه خبرگزاری فرانسه، كمیسیون مستقل تحقیقات بحرین استفاده نیروهای نظامی بحرین برای سركوب شیعیان این كشور را غیرقابل توجیه اعلام و آن را محكوم كرد.

مواردی از شكنجه و اعتراف‌گیری همراه با اعمال خشونت در زندان‌های رژیم آل خلیفه نیز گزارش شد.

بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، در این گزارش تصریح شده است طی دو ماه ابتدای اعتراض ها، 35 نفر از جمله پنج نیروی امنیتی كشته شدند و پنج نفر نیز بر اثر اعمال شكنجه جان باختند.

البته در همان روز، گزارش كمیته دفاع از حقوق بشر بحرین به رسانه های خبری فرستاده شد كه بر اساس اسناد آن، از آغاز تظاهرات مردمی در این كشور دست‌كم 45 مسجد و حسینه از سوی نظام بحرین تخریب شده و بسیاری از دستگیرشدگان در زندان‌ها زیر شكنجه جان باخته‌اند.

در گزارش كمیته حقوق بشر بحرین تاكید شده است: ارتش این كشور با اعطای تابعیت به ابتاع خارجی از آنان برای سركوب تظاهرات مردم بحرین استفاده می‌كند.

همچنین این گزارش انتقادهایی صریح را متوجه كشورهای مداخله‌كننده در امور بحرین از جمله عربستان و آمریكا كرده است.

جنبش 'انقلاب چهاردهم فوریه بحرین' نیز كه جوانان فعال در اعتراض های یك سال گذشته را در برمی گیرد، نیز در میدان الحریه حضوری پررنگ دارد.

این جنبش طی بیانیه ای، بازداشت و شكنجه 'شیخ عبدالعظیم المهتدی البحرانی' روحانی شیعی، را محكوم و اعلام كرد وی پس از اعتصاب غذا در اعتراض به شكنجه خود از آوریل گذشته تاكنون، به بیمارستان منتقل شده است.

این، در حالی است كه به گزارش نهم بهمن ماه خبرگزاری فرانسه، 'محمد المسقطی' رییس جمعیت جوانان بحرین در زمینه حقوق بشر، خبر از اعتصاب غذای 14 فعال حقوق بشر و رهبران مخالف زندانی در بند آل خلیفه' داد.

وی یك روز بعد به العالم نیز گفت: عناصر رژیم آل خلیفه در آستانه فرا رسیدن سالگرد انقلاب چهاردهم فوریه، اقدام های امنیتی، بازداشت های روزانه و شبانه و بازرسی خانه ها را بویژه در منطقه 'بنی جمره' تشدید كرده اند.

به گفته او، تعداد اعتصاب كنندگان تا دوازدهم بهمن ماه به 150 زندانی رسید.

البته المسقطی همان روز به خبرگزاری فرانسه گفت: پلیس ضدشورش به طرف بازداشتی های اعتصاب كننده در یكی از سلول ها گاز اشك آور شلیك كرده است.

'یاسر الماحوزی' عضو جمعیت عمل اسلامی بحرین، نیز در گفت و گو با العالم با اشاره به خبر دیدار نزدیك به انجام شریف بسیونی رییس كمیته تحقیق و كمیساریای حقوق بشر و اعزام هیات آمریكایی به منامه گفت: همه این اخبار بیانگر آن است كه رژیم آل خلیفه زیر فشار است و هر حركت مردم، میخی بر پیكر این رژیم است.

الماحوزی تاكید كرد: مردم بحرین اعتماد خود را به حكومت از دست داده اند و نسبت به منازل، دارایی و حتی ناموس خود احساس امنیت نمی كنند؛ زیرا نه فقط نیروهای امنیتی بلكه مزدوران مسلح رژیِم آل خلیفه شبانه به روستاها حمله می كنند و دولت منامه نیز هر كسی را با این مزدوران مقابله كند، زیر عنوان حمله به نیروهای امنیتی به 15 سال حبس محكوم می كند.

وی برای نمونه افزود: 'فضیله المبارك' شهروند بحرینی به اتهام شنیدن سرودهای انقلابی در خودروی خود به یك سال و شش ماه زندان محكوم شده و دادگاه نیز از تجدید نظر در این حكم خودداری كرد؛ در حالی كه آدمكشان و جلادهای آل خلیفه در امنیت و آزادانه زندگی می كنند.

یازدهم بهمن ماه 'حسیبه حاج صحراوی' معاون مدیر برنامه خاورمیانه سازمان عفو بین الملل، با درخواست آزادی فوری فضیله مبارك تأكید كرد این بانوی بحرینی در زندان مورد شكنجه و ضرب و شتم قرار گرفته و محاكمه او عادلانه نبوده است.

همان روز، سازمان عفو بین الملل به بازداشت حدود سه هزار نفر در جریان اعتراض های مردمی و ادامه بازداشت 700 نفر اشاره كرد.

شانزدهم بهمن ماه نیز 'باقر درویش' دبیر كانون حقوق بشر بحرین، به العالم گفت: حكومت بحرین به دنبال راهكاری سیاسی برای تحقق خواسته های مردم نیست بلكه به دنبال در پیش گرفتن سیاست های مستبدانه و سركوب مردمی است كه طبق قوانین بین المللی خواهان حقوق مشروع خود از جمله آزادی عقیده و بیان هستند.

درویش با اشاره به سفر بسیونی به منامه برای ارزیابی گزارش صادره از سوی این كمیته تاكید كرد 'طرف وی رژیمی است كه دستانش به خون مردم بحرین آغشته شده و این رژیم به 56 توصیه ارایه شده از سوی كمیته بسیونی هیچ توجهی نكرده و بعد از صدور گزارش این كمیته، 16 مورد قتل و كشتار مردم نیز اتفاق افتاده است'.

وی افزود: اقدام های برنامه ریزی شده از سوی مسوولان بحرینی برای نقض حقوق بشر همچنان ادامه دارد به طوری كه تا كنون بیش از دو هزار و 600 نفر از كارهای خود اخراج شده اند.

دبیر كانون حقوق بشر بحرین تاكید كرد 'در صورتی كه حمد بن عیسی آل خلیفه راهكار كناره گیری از قدرت را بررسی نكند و اجازه ایجاد تحولات دموكراتیك واقعی در كشور را ندهد، به سرنوشتی چون سرنوشت حسنی مبارك دیكتاتور مخلوع مصر و دیگر دیكتاتورهای منطقه مبتلا خواهد شد'.

** آل خلیفه و هم پیمانان آن زیر انتقادهای حقوق بشری

------------------------------------------------------------------

جدا از انتشار دو گزارش حقوق بشری ذكر شده، حتی نهادهای حقوق بشری غربی نیز نسبت به اوضاع جاری در بحرین بارها اعتراض كرده اند.

این، در حالی است كه متاسفانه سكوت سازمان های منطقه ای و عربی را در این زمینه شاهد هستیم.

'فرج فنیش'رییس بخش خاورمیانه و شمال آفریقا كمیساریای عالی حقوق بشر، كه اواخر آذرماه به منامه رفته بود، پانزدهم بهمن ماه اظهار داشت: در بحرین فضای رعب و وحشت حاكم بود و این حالت در موسسات مردمی و در چهره تعداد زیادی از فعالان بحرینی به سبب اقدام های خشونت آمیز و ناقض حقوق بشر آل خلیفه دیده می‎شد.

گرچه به عقیده او 'تنها راه حل مشكلات موجود در بحرین گفت وگوی ملی بین آل خلیفه و معارضین این كشور است'، با این حال، برخی دیگر از مسوولان نهادهای بین المللی نظر دیگری دارند.

دهم بهمن ماه 'رید برودی' مشاور قضایی دیده بان حقوق بشر گفت: ما امیدواریم این انقلاب دموكراتیك پس از آنكه مردم دیوار ترس را شكستند با قدرت بیشتر برای تحقق همه اهداف خود ادامه داشته باشد.

در همین روز دیده بان حقوق بشر در گزارش سالانه خود از مواضع و سكوت جامعه جهانی در قبال انقلاب بحرین انتقاد كرد و برخوردهای خشونت بار رژیم آل خلیفه را 'سركوب سازمان یافته علیه تظاهرات مسالمت آمیز مردمی با هدف تحقق عدالت و دمكراسی' نامید.

دیده بان حقوق بشر در گزارش خود افزود: آمریكا، اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب با انقلاب های عربی برخوردی دوگانه داشته اند؛ به رژیم مبارك تكیه كردند، رژیم قذافی را با دخالت نظامی به پایان رسانیدند، در مورد صالح در قتل معترضان یمنی سهل انگاری كردند، فشارها را بر سوریه بیشتر كردند و در تلاش برای حمایت از پایگاه نظامی آمریكا در بحرین و ترس از آنچه كه نفوذ منطقه ای ایران می نامند، از جنایت های رژیم بحرین چشم پوشی كردند.

تاكید این سازمان بر حضور آمریكا در بحرین از دهه‌های 1319- 1329 است كه منجر به در اختیار گرفتن پایگاه دریایی 'جفیر' از سال 1350 تاكنون شد.

پس از پایان عملیات 'طوفان صحرا' مقابل عراق در سال 1370، واشنگتن و منامه درباره توافقنامه 10ساله همكاری دفاعی (دی. سی. آ) مذاكره كردند و پایگاه جفیر، به عنوان مركز اطلاعات و عمده‌ترین مركز فرماندهی نیروی دریایی آمریكا بین فیلیپین و دریای مدیترانه در اختیار ناوگان پنجم آمریكا قرار گرفت.

چهاردهم مردادماه خبرگزاری فرانسه به نقل از روزنامه آمریكایی 'واشنگتن پست' خبر تمدید این توافقنامه را تا سال 1395 منتشر كرد.

همچنین تسلط آمریكا بر پایگاه 'آسیا ایر' و بخشی از فرودگاه بین‌المللی بحرین سالانه حدود 150 میلیون دلار یا یك درصد تولید ناخالص ملی بحرین به اقتصاد این كشور كمك می‌كند. همچنین ایالات متحده علاوه بر پرداخت سالیانه 6/7 میلیون دلار كمك مستقیم به بحرین، از 6 میلیون دلار در سال 1385 (2006 م.) تا 18 میلیون دلار در سال 1389 (2010 م.) كمك‌های نظامی به این كشور می‌كند.

وزارت امورخارجه آمریكا هشتم بهمن ماه در واكنش به انتشار گزارش هایی از ارسال نسخه اصلاح شده قراردادی تسلیحاتی بین آمریكا و بحرین به كنگره اعلام كرد این قرارداد شامل تجهیزاتی می شود كه نمی توان از آنها در سركوب معترضان بحرینی استفاده كرد و كاربرد بیشتر این تجهیزات در زمینه دفاع خارجی یا حمایت از عملیات ناوگان پنجم آمریكا است.

در این بیانیه آمده است: آمریكا برای كمك به اصلاحات در بحرین به حمایت امنیتی خود از منامه ادامه می دهد... دولت بحرین اقدام های اولیه مهمی را از طریق اجرای مفاد گزارش كمیته حقیقت یاب مستقل شریف بسیونی انجام می دهد.

سه روز بعد نیز روزنامه مصری 'الیوم السابع' فاش كرد آمریكا قراردادی را برای فروش تجهیزات نظامی به رژیم آل خلیفه امضا كرد كه شامل فروش مقادیر اعلام نشده ای از تجهیزات نظامی است.

به نوشته این روزنامه، قرارداد بالا موجب اعتراض برخی اعضای كنگره شد كه در حال جمع آوری امضا برای ارسال نامه ای به وزیر امورخارجه در اعتراض به این قرارداد هستند.

آنان تاكید كردند 'امضای این قرارداد موجب القای پیامی نادرست از پایبندی آمریكا به حقوق بشر می شود'.

با این وجود، به نظر می رسد غرب آنچنان خود را درگیر حوادث نقاط دیگر منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) همچون مصر، لیبی و سوریه نشان می دهد كه فرصتی برای پرداختن به مساله بحرین در سخنرانی ها و موضعگیری های مقام های آن وجود نداشته باشد.

در چنین شرایطی، دست آل خلیفه نیز برای هر نوع برخورد با مخالفان باز گذاشته شده است. آنان از یك سو دم از اصلاحات زده و بسیونی را برای بررسی وضع بحرین به منامه دعوت می كنند و از سوی دیگر، سیاست مشت آهنین را با تمام قوا در پیش گرفته اند تا تنها كشور درگیر اعتراض های ناشی از بیداری اسلامی در جهان عرب باشند كه برای فرونشاندن خشم مردم خود، متوسل به نیروهای كشورهای دیگر شده است.

با این حال، به نظر می رسد مخالفان بحرینی هیچكدام از اقدام های رژیم حاكم را به عنوان اصلاحات اعمال شده برای تغییر وضع موجود قبول ندارند.

برگزاری انتخابات میاندوره‌ای مجلس بحرین در دوم مهرماه در میان تحریم گروه های مخالف و استقبال 17 درصدی مردم (به ادعای گروه های سیاسی بحرینی)، اصلاحات سیاسی تایید شده از سوی شیخ حمد و مورد مخالفت رهبران مخالف مبنی بر افزایش قدرت مجلسی كه به طور كامل در اختیار نمایندگان حامی دولت است و همچنین ادعای تداوم مذاكرات ملی با وجود كناره گیری گروه های معترض، از جمله اقدام های آل خلیفه برای اتخاذ چهره ای اصلاح طلبانه بوده است.

رهبر جمعیت الوفاق كه استعفای 18 نماینده این جمعیت در مجلس در اعتراض به كشتار مردم از بیست و پنجم بهمن‌ماه 1389 به بعد، سبب تعطیلی مجلس شده بود، بارها اعلام كرده است 'اصلاحات دولت بحرین، حكومت را به صورت دیكتاتوری حفظ خواهد كرد و نمی‌تواند ضامن مردمسالاری باشد'.

البته به نظر می رسد مخالفان بحرینی بیش از آنكه سرنگونی شیخ حمد را در نظر داشته باشند، به اجرای اصلاحاتی ریشه ای نیز راضی خواهد شد.

بیست و پنجم دی‌ماه 'عبدالجلیل خلیل' نماینده مستعفی مجلس و رییس فراكسیون پارلمانی جنبش الوفاق، به شبكه تلویزیونی 'الجزیره' گفت: شایسته بود پادشاه به مجلس نمایندگان اختیارات واقعی می‌داد و مجلس شورا را منحل می‌كرد؛ زیرا وجود مجلس شورا با ماده یكم قانون اساسی كه ملت را منبع قدرت می‌داند مغایر است.

یك روز بعد، 'هادی حسن الموسوی' نماینده پیشین مجلس و عضو حزب الوفاق، به روزنامه آمریكایی 'نیویورك تایمز' گفت: این اقدام‌ها منعكس‌كننده هیچ یك از درخواست‌های مخالفان یا مردم نیست.

بیست و پنجم دی‌ماه عبدالجلیل خلیل تصریح كرد: در حالی كه بیش از 11 ماه از حركت های مردمی بحرین سپری شده، بیش از 50 نفر شهید، بیش از 2 هزار و 500 نفر زندانی، 4 هزار نفر از كار اخراج و ده ها مسجد ویران شده، خواسته ملت بحرین امور ظاهری و شكلی نیست. جالب اینكه اصلاحات مورد نظر پادشاه متضمن این است كه مجلس نمایندگان باید برنامه دولت را بررسی كند اما این مجلس نمی تواند به دولت رای اعتماد یا سلب اعتماد بدهد.

خواست مخالفان برای انجام اصلاحات، تا آن حد است كه حتی آنان بیست و نهم مهرماه طی 'سند منامه' خواسته های خود را به صورت روشن به دولت ارایه كردند ولی دولت آن را تاكنون نادیده گرفته است.

به گزارش بیست و یكم مهرماه خبرگزاری آلمان، پنج گروه عمده مخالف دولت شامل جمعیت اسلامی وفاق ملی، جمعیت تجمع قومی دموكراتیك، جمعیت كار ملی دمكراتیك (وعد)، جمعیت تجمع ملی دمكراتیك و جمعیت اخاء ملی در سند منامه بر ایجاد اصلاحات دموكراتیك از جمله تشكیل مجلس قانونگذاری مستقل و امكان انتخاب دولت از سوی مردم تاكید كرده بودند.

با این حال، به نظر می رسد در شرایطی كه حكومت بدون در نظر گرفتن وزن مخالفان داخلی و گام های آنان برای حل بحران موجود، ساز خود را می زند، معترضان نیز وادار می شوند دست به مبارزات منفی بزنند تا نارضایتی خود را نشان دهند.

تاكید بر بازگشت به میدان لؤلؤ نیز اقدامی برای زنده نگاه داشتن خاطره تجمع های سال گذشته تا پیش از برخورد خشونت بار حكومت و نیروهای سپر جزیره با مردم است.

از سوی دیگر، تمایل رهبران مخالف دولت بر كنترل خشم معترضان و تاكید بر ادامه تجمع های مسالمت آمیز فرصتی چندباره را در اختیار رژیم آل خلیفه قرار می دهد تا شاید سیاست هایی مانند حاكمان مغرب و اردن برگزیند و با گوش دادن به خواسته های اكثریت مردم، از فشارهای داخلی و خارجی وارد شده بر خود بكاهد.

رژیم بحرین می داند از دید هم پیمانان منطقه ای و غربی، تجمع دوباره مخالفان در میدان لؤلؤ به معنای ناتوانی رژیم در مقابل خواست مردم و كنترل اوضاع خواهد بود.

از سوی دیگر، رژیم بحرین این نگرانی را دارد كه گرچه ممكن است غول های رسانه ای غرب با انعكاس بخش هایی از این بازگشت، آن را به معنای آزادی بیان در بحرین تبلیغ كنند اما جلب توجه دوباره جامعه جهانی به اعتراض های موجود، دست او را برای نشان دادن واكنش های شدید ببندد و بار دیگر پرسش هایی جدی را درباره حقوق 70 درصد جمعیت این كشور در ذهن ها به وجود آورد.

بنابراین این رژیم می كوشد مانع از رسیدن مخالفان از روستاهای حاشیه ای منامه به میدان لؤلؤ شود.

از این رو، راه دومی كه ممكن است آل خلیفه برای برخورد با معترضان در پیش گیرد، ادامه درگیری رو در رو با مردم و افزایش هر چه بیشتر انزجار عمومی از تداوم موج دستگیری ها و كشتارهای چند ماه اخیر است.

چنانچه شاهد بودیم طی دو هفته اخیر 9 نفر از مردم بحرین فقط به دلیل استنشاق گاز اشك آور جان خود را از دست داده‌اند.

نتیجه انتخاب چنین مسیری، سرخ تر شدن دستان آل خلیفه با خون مردم بحرین و سیاه تر شدن كارنامه این رژیم و هم پیمانان آن در مسائل حقوق بشری خواهد بود.

باید دید آل خلیفه با وجود گذشت یك سال از اعتراض های مردمی و آزمودن راه های پیشنهادی مختلف، چه راهی را برای ماندن در قدرت بر می گزیند.

تحقیق**1961**1358

به گزارش عصر چهارشنبه خبرنگار ایرنا مستقر در كمیته ارتباطات و اطلاع رسانی ستاد مركزی دهه فجر انقلاب اسلامی، مراحل تهیه بزرگترین نقاشی انقلاب در منطقه 9 آموزش و پرورش شهر تهران صورت گرفت.

این نقاشی توسط دانش‌ آموزان نسل سوم و چهارم انقلاب كشیده شده و فردا(چهارشنبه) به مناسبت سی وسومین سالگرد انقلاب اسلامی ایران به عنوان بزرگترین نقاشی انقلاب در میدان آزادی رونمایی می‌شود.

اجتمام ** 9134 ** 1071